نقش خودکارآمدی ریاضی، جهت‌گیری‌های هدفی و اضطراب ریاضی بر عملکرد ریاضی دانش‌آموزان سال دوم متوسطه (رشته ریاضی) شهر تهران

هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر متغیر انگیزشی جهت‌گیری هدفی و اضطراب امتحان بر عملکرد درس ریاضی‏، با میانجی‌گری خودکارآمدی ریاضی‏، می‌باشد. برای انجام این تحقیق 240 دانش‌آموز، 120دختر و 120پسر‏‏، پایه دوم رشته ریاضی دبیرستان‌های دولتی شهر تهران به روش تصادفی چندمرحله‌ای انتخاب شدند و پرسشنامه‌های جهت‌گیری هدفی، خودکارآمدی ریاضی و اضطراب ریاضی را تکمیل نمودند. همچنین، به منظور سنجش میزان عملکرد تحصیلی در درس ریاضی از نمره‌های امتحان پایان سال درس ریاضیات استفاده شد. نتایج تحلیل مسیر نشان داد که خودکارآمدی ریاضی میانجی مناسبی در رابطه جهت‌گیری‌های هدفی و اضطراب ریاضی با عملکرد ریاضی نیست؛ اما مسیرهای مستقیم هدف تبحرگرا با خودکارآمدی ریاضی، هدف عملکردگریز با خودکارآمدی ریاضی و اضطراب ریاضی با خودکارآمدی ریاضی معنی‌دار بودند. بالاخره، یکمدل اصلاحی، با میانجی‌گری اضطراب ریاضی، نیز آزمایش شد و برازنده‌تر از مدل با میانجی خودکارآمدی بود.